کتاب جامعه شناسی پزشکی

وقتی ام آر آی گرفتم، پلاک‌های مغزم خیلی کم بود. اما به جای اینکه بیماری‌ام را با آرامش بگوید، همین طور که داشت ام آر آی‌ام را نگاه می‌کرد و هی می‌پرسید چرا بی‌حسی داری، یک دفعه گفت: «آهان، ام اس داری.» من هم شوک شدم و بدنم فلج شد. شاید اگر آرام‌تر و با لحن بهتری می‌گفت، این طور شوکه نمی‌شدم. تمام شب اشک‌هایم بند نمی‌آمد. بیمار در وضعیت اضطرار به پزشک مراجعه می‌کند، بعد از ساعت‌ها انتظار داخل اتاق می‌شود، ظرف پنج دقیقه معاینه شده، خسته، ناراحت و بدون دریافت پاسخی دقیق به خانه می‌رود. دانشجوی پزشکی زیر بار سلسله مراتب آموزشی، فشار کاری و آینده مبهمی که در انتظارش است، در بیمارستان شلوغ و بدون امکانات، بیماران را پذیرش می‌کند و پزشک در پی شروع مجدد حرفه خود در خارج از کشور است. در کتاب حاضر تلاش کردم بسترهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی‌ای را که پزشک و بیمار را در وضعیتی پرچالش رو به روی هم قرار می‌دهد بررسی کنم. ساختاری که منجر به شکل‌گیری نوعی از رابطه با عنوان پزشکی تهاجمی شده است.

(برگرفته از متن ناشر)